Vanwege de prijs en beschikbaarheid zijn vrijwel alle parfumeurs overgestapt naar een synthetische variant. In de Jaren 70 kwam er een wildgroei aan synthetische varianten, vanwege de grote vraag naar musk. De grote vraag kwam vooral vanwege de geschiktheid als basisgeur, omdat de geur langdurig aanwezig bleef. De meeste synthetische varianten richten zich vooral op deze eigenschap. De sterke typische musk geur ontbrak vaak. Musk kreeg een licht, poederige, zeepachtige, zoete geur. Deze Musk-variant is ideaal als fixatiemiddel en daarom zie je het bij heel erg veel parfums terug. Deze musk word Witte Musk (musc blanc) genoemd. De namen van de bekendste varianten zijn: Galaxolide, Ambrettolide, Helvetolide, Romanolide, Sylkolide en Serenolide.